چرا جلوه گری کنم و دلی که برای من نیست بلرزانم؟!

از خودم می پرسم چرا؟! این همه وقت گذاشتن و وسواس داشتن برای کاری که چه بخواهم چه نخواهم نهایت موفقیتش این می شود که دلی را که متعلق به من نیست بلرزانم؟ ارزش من آیا واقعا...

 نویسنده وبلاگ من و چادرم در پست اخیر خود نوشت: می خواهم یک بار با دقت و رها از عادت همیشگی ببینم، چشم هایم را می گشایم و به آنی خشکم می زند! چه دنیای رنگینی شده؛ چرا همه می کوشند جسمشان را زیباتر نشان دهند و نگاه ها را به سوی خود جلب می کنند. بیشتر که دقت می کنم می بینم عده ای چه “بی پروا” تلاش می کنند ظاهرشان را نشان دهند! و من نیز گویی در میان آنانم!

 
“بی پروا” نه! زیادی مثبت است! بگذار به دنبال واژه ی مناسب تری  باشم، نه بگذار به دنبال خودم باشم! خودم…
بگذار مرور کنم خودِ خودِ فراموش کرده ام را. بگذار بگویم از نشان دادن پوسته برونم را؛ جلوه گری ام را؛ صورت نقاشی کرده ام را…

 
از خودم می پرسم چرا؟! این همه وقت گذاشتن و وسواس داشتن برای کاری که چه بخواهم چه نخواهم نهایت موفقیتش این می شود که دلی را که متعلق به من نیست بلرزانم؟ ارزش من آیا واقعا در این است؟ نجابت من این است؟ نه این طور نمی شود من برای این کارها آفریده نشدم.

 
می خواهم پناهی بیابم، تا آرام کنم دل بی قرارم را. به کجا بروم؟! دانشجوام. شنیده ام جایی در دانشگاه هست که اگر نفس تو مخلصانه باشد، آنجا مرید آستان حق خواهی شد. به بسیج می آیم و شروع می کنم. چه زیباست همپای مشتاقان به پیش رفتن! و چه سریع مشغول می شوم و قوی می گردم و شهره می شوم. ناگهان اما موجی به سویم می آید و مرا نیز با خود به زیر می برد! آنجا می شنوم: “این جا چادر عَلَم است، پرچم است، ” آه از نهادم برمی خیزد. قبول دارم بدون عَلَم نمی شود…

 

دخترم با مانتوشلوار بیرون می‌رود چه کار کنم؟ +راهکار

وبلاگ "دانش آموزان برتر" منتشر کرد؛

فرزندتان به دوره نوجوانی وارد شده است. در این دوره والدین باید روش برخورد و تعاملشان را با فرزند خود تغیر دهند و بر اساس فرمایش رسول اکرم(ص) که می فرماید...

سوال:

من تمایل ندارم فرزندم با مانتو شلوار بیرون برود. او ۱۳ سالش است و وقتی به او می گویم چادر سرت کن ناراحت می شود به چه طریق می توانم او را راهنمایی و ارشاد کنم و اونم می دونم که او تحت تأثیر همکلاسیهاش قرار گرفته است.