شهیدی که عروسیش با شهادت عجین شد

محسن دهمرده 4 فروردین 91 ولادت حضرت زینب را به عنوان تاریخ ازدواجش مشخص کرده بود که عروسیش با شهادت عجین شد و 4 فرودین ماه به شهادت رسید.

او دوران ابتدایی اش را در روستای گرگ گذراند. پس از قبولی و اتمام پنجم ابتدایی وارد راهنمایی شبانه روزی شهید دهباشی  واقع در روستای سدکی شدکه تا روستا خودشان پنج کیلومتر فاصله داشت .

 شهید در همان دوران راهنمایی نماز خواندن را  شروع کرد و  از بهترین دانش آموزان مدرسه و محب اهل بیت بود.

 در هنگام اوقات فراغت از مدرسه و تعطیلات تابستان به  زابل می آمد و در مغازه درب و پنجره آلومنیوم سازی فعالیت می کرد.

 او دوران دبیرستانش را  در همان روستای سدکی گذراند و بیشتر وقتها در روستا به پدرش در کارهای کشاورزی و دامداری کمک میکرد. او هیچ وقت نمازش را ترک نکرد و همیشه نماز را در مسجد محل می خواند.

شهید دهمرده  رفتار عجیبی داشت از لحاظ مظلومیت که مهر او در دل همه اهالی روستا جای گرفته بود و همیشه دوستان و هم سن و سالان خود را دعوت به نماز و عبادت به خصوص در مسجد می کرد.

 شهید یک فرد بسیار مهربان ،دلسوز ، ساده پوش و ساده زیست در میان خانواده و فامیل بود که همه  اورا قلبن دوست می داشتند .

او در رشته های ورزشی به  فوتبال و والیبال  علاقه  زیادی داشت و همیشه در اوقات بیکاری با دوستانش به بازی فوتبال می پرداخت .

در دوران دبیرستان در پایگاه مقاومت بسیج که در روستای گرگ بود جزء اعضای بسیج فعال شد و بعد از اتمام شدن به خدمت سربازی رهسپار شد  دوران آموزشی را در شهرستان کنارک سپری کرد و بعد از تقسیم شدن بقیه خدمتش را در شهرستان چابهار به اتمام رساند و از علاقه بیش از حد او به جامعه اسلام و ملت مقدس در عین خدمت خیلی کم به دیدار خانواده می آمد و مرخصی هایش را در خدمت سپری می کرد.

 بعد از اتمام خدمت سربازی از طریق پایگاه مقاومت بسیج که در آنجا فعالیت داشت   به سپاه پاسداران در شهرستان زاهدان معرفی شد. شهید دوران تکاوری به اصفهان و دیگر شهرها اعزام شد که بعد از مدتی پاسدار رسمی سپاه پاسداران  جزء تیپ تکاور ۱۱۰ سلمان فارسی شد تا اینکه در یک ماموریت در چشمه زیارت به دست گروهک منافقین در تاریخ ۹۱/۱/۴ به درجه شهادت نائل گشت.

 او تنها آرزویش همین مقام بود که به آرزویش رسید مراسم عروسیش نیز قرار بود در همین روزها باشد که متاسفانه عروسیش با شهادت عجین شد و روز ولادت حضرت زینب (س) را خودش برای عروسیش انتخاب کردکه همان روز مراسم سومین روز عزاداری او قرار گرفت.

 او همیشه حرف از شهادت می زد و می گفت شهادت را لیاقت می خواهد که ما لیاقت شهادت را نداریم و دعا می کرد و خدا این حاجت و دعای او را بر آورده کرد.

 روحش شادو یادش گرامی

نقدی بر آموزش و پرورش

امروزه کودکان بیش از آنکه با دنیای واقعی در تماس باشند با دنیای مجازی در ارتباط هستند دنیای مجازی اطلاعات زیاد اما سطحی در اختیار کودکان قرار می دهد ولی دنیای واقعی سطح آن کم ولی عمق اطلاعات را زیاد می کند .

تغییر در سبک زندگی ،کودکان در معرض بمباران اطلاعات قرار می گیرند که حق انتخاب آنها بسیار محدود است از طرفی تغییر در سبک زندگی و فیزیک منازل مسکونی به گونه ای است که خانه، دیگر جای تحرک و چابکی و چالاکی نمی باشد.

خانه ای که در آن زندگی می کنیم به یک فضا و بازداشتگاهی شبیه است که فضای خلاقیت تحرک و سرزندگی این نوع سبک زندگی تحمیلی است و قربانی اصلی این سبک کودکانی هستند که نیاز به فضا و مکان مناسب برای تحرک و شادابی دارند حال چه باید کرد؟

کودک در مسیر رشد خود نیاز به فضای باز و وسیع دارد مدارس ما که بخش موثری از بار مسئولیت تربیت را بر عهده دارد آیا توانسته است این خلا را پر کند؟ پاسخ منفی است.

ژاپنی ها می گویند ما خانه هایمان را کوچک می کنیم تا مدارس وسیع برای تربیت فرزندانمان ایجاد کنیم اما سیاست گذران تعلیم و تربیت با علم به اینکه فضای خانه دیگر وسعت لازم را برای رشد ندارد فکری برای ساختن مراکز آموزشی بزرگ را ندارند.

طی سالهای گذشته هر روز مدارس ما کوچک تر و محدوتر شده اند حال چاره چیست؟راه حل آن تغییر نگرش و ساخت مدارس بزرگ و چند منظوره در سطح کشور است مدارسی که بتواند تمام جنبه های ضروری زندگی را جهت تجربه کردن و آموختن فراهم نماید این نوع مدارس به این دلیل ضروری است که کودکان جنبه های ضروری را که برای زندگی لازم است آموزش می بینند.

کودکان ما نیاز دارند که در این نوع از مدارس تجربه های بهداشتی، هم زیستی،زندگی اجتماعی و کلیه مهارتهای اجتماعی را بیاموزند در این محیط های آموزشی انواع مهارتهای زندگی که برای زندگی اجتماعی در بزرگسالی لازم است را بیاموزند، کار کند، آشپزی نمایند، دوخت و دوز نمایند، ورزش کنند، اختراع و اکتشاف نمایند و به معنای واقعی زندگی را تجربه نمایند.

مدارس کوچک به همراه منازل کوچک جایی بر اخلاقیت عملی فراهم نمی کند به همین دلیل فرزندانمان به جای کار کردن فقط فکر می کنند که این امر ممکن است آنها را افرادی تخیلی و آرمان گرا بدور از واقعیت های عملی زندگی بارآورد.

تاکنون به دلیل اجباری های مختلف و محدویت ها این گونه عمل کردیم ولی با رفع این محدودیت ها از یک طرف و تحمیل محدودیت های دیگر در سبک زندگی نگرش جدیدی به تغییر در نظام تعلیم و تربیت در کشورهای دیگر سالهاست که اقدام به مدارسی چند منظوره و مجتمع های آموزشی نموده اند که باعث شده بسیاری از خلا های آموزشی در سیستم تعلیم و تربیت خود پر نمایند لذا تاکید بر تصمیم ها و سیاست های غلط در آینده مشکلات بیشتری را به ارمغان خواهد آورد.

بنابراین توصیه می شود با تاکید بر نیازهای محلی و منطقه ای طبق سند تحول بنیادین اقدام به آموزش و پرورشی انعطاف پذیر و سازگار با الزامات محیطی و اجتماعی نماییم که پیشنهاد ما در این مورد تلفیق زندگی اجتماعی،فرهنگی،سیستم تربیتی و آموزشی است و باید تلاش کرد آموزش و پرورش را به زندگی واقعی نزدیک کرده و در هر منطقه ای با توجه به پتانسیل های همان منطقه استعدادها و ظرفیت های دانش آموزان را شکوفا نمود.

با توجه به فلسفه تعلیم و تربیت در دنیای نو که هدف اصلی آن بازآفرینی فرهنگی و اجتماعی و آماده کردن نسل نو برای ورود موثر در زندگی اجتماعی است این تغییر نگرش در مسئولین نظام تعلیم و تربیت امری ضروری و الزامیست و اگر امروز غفلت کنیم جبران آن امکان پذیر نمی باشد به امید روزی که فرزندان ما با یادگیری کامل یک زندگی اجتماعی در جامعه بتواند وظایف خویش را انجام دهند.