اولین سرزمینی که جوانانش در فاو حماسهها آفریدند
استان سیستان و بلوچستان به لحاظ مجاورت بامرز و حوادث تاریخى و ترکیب جمعیت و مذهبى بودن آن در دوران رژیم گذشته ، مورد مراقبت دستگاه و سازمان امنیت قرار داشت و به خاطر بدى آب و هوا و کویرى بودن آن نیز به عنوان تبعیدگاه علماء و بزرگان به حساب می آمد.
به گزارش خط اول ، چنانچه در تاریخ ۲۳ آذر ۱۳۵۶ رهبر فرزانه انقلاب اسلامى به سه سال اقامت اجبارى در شهرستان ایرانشهر محکوم گردید و دیگر بزرگان نیز کم و بیش دوران تبعید خود را در شهرهاى این استان سپرى کردهاند.
تبعید رهبر بزرگوار انقلاب و دیگر بزرگان به این استان باعث رفت و آمد افراد انقلابی وسایر مبارزین شد و وجود آنان باعث آگاهى عمومى مردم منطقه به ماهیت رژیم گردید واینکار باعث وحشت رژیم شد چنانچه در یکى از اسناد ساواک در این باره چنین آمده است:
«با توجه به این نکته که تعدادى ازروحانیون، طلاب و افراد عادى متعصب مذهبى ساکن نقاط مختلف کشور به ویژه مشهد و قم مستمرا براى ملاقات روحانیون محکوم به اقامت اجبارى به حوزه استحفاظى آن سامان وارد مىگردند و احتمال دارد حامل پیامهاى سؤ، اعلامیه، نشریات و کتب مضره باشند، لذا دستور فرمائید با همکارى سازمانهاى انتظامى ترتیبى اتخاد شود تا یاد شدگان به نحو غیر محسوسى شناسایى و تا حد امکان اعمال و رفتار آنان تحت مراقبت قرار گرفته و نتیجه در هر مورد به این سازمان اعلام گردد. ضمنا بدیهى است که مراقبت از خود محکومین در درجه اول اهمیت قرار دارد».